طلب درد بهانه است که درمان برسد

کار سرگشتگی عشق به پایان برسد

هدف خلقت ما بنده شدن بود فقط

زندگی مزرعه ای بود که "ایمان"، برسد

به گنه داده ام عادت دل بی غیرت را

نکند دل به همین حال به "میزان" برسد

مثل فرعون شدن غرق شدن هم دارد

وای اگر در غضبت عمر به پایان برسد

توبه ام را بپذیرید به حق زهرا

بگذارید صدایم به کریمان برسد

گوشه ی چشم تو یک بار بیفتد به دلم

عجبی نیست که این عبد به سلمان برسد

چشم گریان، اثر توبه ی با اخلاص است

هر چه خیر است از این بارش باران برسد

از رفیقان شهیدم به خدا جا ماندم

بگذارید که جامانده به یاران برسد

 شاعر: محمد کاظمی نیا