1-    خوابیدن بعد از صبح و قبل از طلوع آفتاب (بین الطلوعین).

۲-    خوابیدن بعد از عصر، چناچه در کتاب تقویم المحسنین است که پیامبر (ص) فرمودند:

کسی که بعد از عصر بخوابد و عقل او از بین برود پس فقط خود را سرزنش نماید. و منظور از عصر هنگامیکه سایه هر شی به اندازه دو برابر خودش بشود و آن اول وقت فضیلت نماز عصر می باشد.

3-    خوابیدن بین نماز مغرب و عشا که باعث قطع روزی است.

و در روایت مرسل از حضرت رسول الله (ص) مروی است که خواب هنگام روز پنج نوع است:
۱- خواب عیلوله که همان خواب بین الطلوعین بوده و مکروه است.

۲- خواب فیلوله که خواب بعد از طلوع آفتاب و ابتدای روز می باشد و گفته شده که این خواب موجب ضعف است.

۳- خواب قیلوله و آن خواب قبل از ظهر بوده و ممدوح و مفید است

۴- خواب حیلوله و آن خواب هنگام اذان ظهر و بعد از آن می باشد و گفته اند که این خواب ظلمت است زیرا هنگام نماز ظهر می باشد و بعد از اذان ظهر به اندازه چهار رکعت نماز از بهترین اوقات دعا است و وقت استجابت دعا و فتوح ابواب آسمان است.

۵- خواب غیلوله و آن خواب انتهای روز می باشد که باعث امراض ظاهری و باطنی می باشد

 و نیز محدث نوری (ره) از تقویم المحسنین نقل نموده که خواب بر هفت قسم است:
۱- خواب غفلت و آن خواب در مجلس ذکر (خداوند) می باشد.

۲- خواب شقاوت و بدبختی و آن هنگام نماز می باشد.

۳- خواب لعنت و آن خواب هنگام صبح می باشد.

۴- خواب عقوبت و آن خواب بعد از نماز صبح است.

۵- خواب راحت و آرامش و آن خواب قیلوله و قبل از ظهر است.

۶- خواب رخصت و اجازه و آن خواب بعد از نماز عشا می باشد یعنی وقت مجاز و اصلی خواب، چنانچه در آیات شریفه قرآن مکررا آمده است و باید توجه داشت که این نوع خواب برای انسان ضروری بوده و خواب هنگام روز نمی تواند جایگزین آن شود.

۷- خواب حسرت و آن خواب شب جمعه می باشد.

منبع: نماز پلی به بهشت Namazpol.com