چرا باید 5 بار نماز بخوانیم؟!

سید رضی (ره) در آغاز خطبه 204 نهج البلاغه می نویسد:

«و من كلام له علیه السّلام كان كثیرا ما ینادی به أصحابه‏»: از سخنان امام علیه السّلام است كه همواره اصحاب خویش را با آن مخاطب مى‏ساخت.

از این عنوان استفاده مى شود كه امام علیه السّلام این سخن را برای اصحاب خود تكرار مى کرده است.

شیخ صدوق و نیز شیخ مفید که رحمت خدا بر هر دوی آنها باد، روایتی را از امام باقر علیه السلام نقل کرده اند که در آن حضرت فرموده است:

كَانَ أَمِیرُ الْمُوْمِنِینَ بِالْكُوفَةِ إِذَا صَلَّى الْعِشَاءَ الْآخِرَةَ یُنَادِی النَّاسَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ حَتَّى یُسْمِعَ أَهْلَ الْمَسْجِدِ أَیُّهَا النَّاسُ تَجَهَّزُوا رَحِمَكُمُ اللَّهُ فَقَدْ نُودِیَ فِیكُمْ بِالرَّحِیل1

سیره امیرمومنان در کوفه این بود که پیوسته بعد از نماز عشاء، سه بار مردم را صدا می زد به گونه ای که تمام اهل مسجد متوجه صدای دلنشین آن حضرت شوند. آنگاه به آنها می فرمود: مردم! آماده شوید که وقت رفتن است. صدای زنگ قافله به صدا درآمده و بانگ حرکت در بینتان پیچیده است.

بعد با این جمله ها شروع می کرد به موعظه کردن:

میل ماندن در دنیا را كم كنید و با توشه شایسته‏اى كه دارید به سوى خدا باز گردید. بدانید پیش روى شما گردنه اى سخت و منازلى ترسناك و هراسناک قرار دارد كه چاره‏اى از ورود به آن توقّف در آن ندارید. بدانید که مرگ از نزدیک به شما چشم دوخته است و گویی چنگال های خود را در پیکرتان فرو برده است و رویدادهای سخت و سنگین و طاقت فرسا به شما حمله کرده است. پس رشته های علاقه خود به دنیا را قطع کرده بر توشه تقوا تکیه کنید.

این نقل روایی ـ تاریخی در عین حال که روایتی تاثیر گذار و هشدار دهنده ای صادر شده از امیرمومنان علی علیه السلام است؛ اما جای این پرسش هست که چرا حضرت این قدر آن را تکرار می کرده است؟ به قدری که آن را جزء سیره ی مستمر2 ایشان شمرده اند.

بعد از اتمام نمازهای واجب کدامیک در شرع مقدس سفارش شده؟ خواندن تعقیبات یا مصافحه با دیگران(دست دادن)؟

کلمه  “مصافحه”‌ در لغت به معنی دست دادن است.

کلمه  “تعقیب”‌ تعقیب در لغت به معنای دنبال کردن و به دنبال آوردن ِ بدون فاصله است و تعقیب نماز به معنای نشستن بعد از نماز جهت خواندن تسبیحات خانم فاطمه زهرا سلام الله علیها، دعا، قرآن یا اذکار وارده است‌.

تعقیب نماز، از مستحباتی است که اسلام به آن تاکید کرده است‌. قرآن می‌فرماید: “فَإِذَا فَرَغْت‌َ فَانصَب‌ْ  وَ إِلَی‌َ رَبِّکَ فَارْغَب‌; (انشراح‌، 7 ـ 8) پس هنگامی که از کار مهمی فارغ شدی‌، به کار و طاعت دیگر بپرداز و به سوی پروردگارت با اشتیاق روی آور”‌. از حضرت باقرالعلوم علیه السلام  در تفسیر این آیه‌، چنین نقل شده است :  “هنگامی که از نماز، فراغت یافتی‌، در همان حال که نشسته‌ای‌، به دعا بپرداز و از خداوند هر چه از دنیا و آخرت می‌خواهی‌، تمنا کن و هنگامی که از دعا فارغ شدی‌، به سوی خداوند متعال توجه کن‌”‌.(البرهان‌، سید هاشم بحرانی‌، ج 5، ص 690)

وقتی که در آیات قرآن و احادیث جستجو میکنیم به این جمع بندی میرسیم که در خصوص دست دادن با مأمومین  بعد از نماز، دلیلى بر استحباب آن نداریم و اصلاً بر آن سفارشی نشده است .

البته به طور کلى مصافحه با برادران مۆمن، در هر زمان و مکان امرى مستحب است؛ و در روایات اسلامى، فصلى درباره مصافحه وجود دارد؛ از جمله: در یکى از این روایات آمده است: وقتى دو مۆمن با هم مصافحه مى کنند، هم چنان که در فصل خزان برگ از درختان مى ریزد، گناهان آنها مى ریزد .« بحارالانوار، ج 46، ص 302»

لکن با این همه روایات وارده نسبت به اهمیت خواندن تعقیبات بعد از نماز، به نظر می رسد اقدام به دست دادن یا گفتن تقبل الله و … بعد از نماز قبل از خواندن تعقیبات نماز، کاری عبث و چه بسا موجب تضییع تعقیبات و نقصان در نماز باشد، چرا که همانطور که مستحضرید علمای بزرگوار شیعه می فرمایند: تعقیباتی متمّم و مکمّل نماز هست و آن آثار بزرگ را دارد که فوراً بعد از سلام نماز، بدون روی برگرداندن از قبله و یا صحبت با دیگران گفته می شود .

سجده، نشان تذلّل و خاكساری در برابر خداوند و عالی‏ترین درجه عبودیت است. انسان با سجده، خود را همرنگ با هستی می‏كند: « وَلِلَّهِ یَسْجُدُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ...»(1): و آن چه در آسمان ها و زمین است ، برای خدا سجده می کنند.

 امام علی (علیه السلام) درمورد سجده های در نماز می فرماید: سجده اول، یعنی این كه از خاكم و سربرداشتن از آن، رمز از خاك به دنیا آمدن است. سجده دوم، رمز مردن و به خاك خفتن است، سربرداشتن از آن، رمز برخاستن از قبر در قیامت و محشور شدن است(2) و این مضمون این آیه است كه: شما را از خاك آفریدیم و به خاك بر می گردانیم و بار دیگر از خاك، بیرونتان می آوریم.(3)

برکات سجده

یكى از نشانه هاى بندگى و تقرب به خداوند باقیماندن اثر سجده بر مواضع سجود مخصوصا پیشانى است. در گذشته، مۆمنان یا صحابه به یكدیگر مى‏گفتند: «مالی اراك جلحاء»; چرا پیشانیت صاف است؟ كنایه از این كه چرا تنها به نماز واجب اكتفا مى‏كنى و نمازهاى نافله نمى‏خوانى! امام امیرالمۆمنین(علیه‏السلام) نیز مى‏فرماید: مكروه مى‏دارم كه پیشانى آدمى صاف باشد و هیچ گونه اثر سجده بر آن نباشد. (4)

امام صادق علیه‏السلام  نیز برای داشتن سجده های طولانی ما را به کشیدن سرمه سفارش می کنند: سرمه، مو بر مى‏رویانَد، دیده را تیزى مى‏بخشد، و انسان را بر طولانى ساختن سجده، یارى مى‏رساند.(5)

در این همه سفارش به سجده و آن هم سجده های طولانی حتما خیر و فوائدی است که در ادامه به گوشه هایی از آن ها اشاره می نماییم: با سجده ...

1. به خدا نزدیک تر می شوی

سجده‌ی با توجه و با حضور قلب، انسان را به خدا نزدیک‌تر خواهد کرد، و هر چه این زمان طولانی‌تر باشد، قرب و نزدیکی بیشتری حاصل خواهد شد؛ زیرا انسان هر چه به خاك نزدیك شود به خدا نزدیكتر می‏ شود. امام صادق (علیه‏ السلام) فرمودند: نزدیكترین حالت بنده به خدا وقتی است كه در حال سجده باشد و گریه كند.(6)

مستحب است نمازهای واجب ـ خصوصاً نمازهای یومیه ـ به جماعت خوانده شود، و این کار فضیلت بسیار زیادی دارد. بعضی از فقهاء فرموده اند: نماز با جماعت از نماز اول وقت که فرادی خوانده شود بهتر است.

بیشتر مراجع تقلید این نوع اقتدا در نماز جماعت را صحیح شمرده‌اند، ولی برخی از فقها (آیة الله مکارم شیرازی دام ظله) با توجه به اینکه این دو فرد با هم به امام جماعت اقتدا نموده‌اند، آن را صحیح نمی‌دانند.

پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سۆال، چنین است:

حضرت آیة الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):

فى نفسه مانعى ندارد.

حضرت آیة الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):

در فرض سۆال، نمی‌تواند به نفر جلوئی اقتدا نمائید چون قبل از این، هر دو با هم  به امام جماعت اقتدا نموده‌اند، اما در صورتی که شخصی اول به رکعت آخر نماز جماعت برسد و رکعات بعد را فرادی بخواند دیگری می‌تواند پس از فرادی شدن نمازش به وی اقتدا کند.

حضرت آیة الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):

اشکال ندارد.

حضرت آیة الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):

در فرض مذکور، انتقال نیّت جماعت توسط مأموم، بعد از انتهاى نماز امام، به امام دیگر  جایز است.

آیا به کسی که نمازش را صحیح نمی خواند می توان اقتدا کرد؟

به جهت هر حاجته مجرّب است چهاررکعت نماز بخواند. به یک سلام رکعت‌ اول بعد از حمد ۱۰۰ مرتبه (وَ اُفَوِّضُ اَمْری اِلَی اللّهِ)

در رکعت‌دوم ۱۰۰ مرتبه (نَصْرَ مِنَ اللّهِ وَ فَتْحٌ قَریبُ)

و در رکعت‌سوم بعد از حمد ۱۰۰ مرتبه (اَلا اِلَی اللّهِ تُصیرُ الْإمُور)

و در رکعت چهارم بعد از حمد ۱۰۰ مرتبه (اِنّا فَتَحْنا لَکَ فَتْحاً مُبیِنا)

و بعد از سلام قبل از حرف‌زدن با کسی ۱۰۰ مرتبه (اَسْتَغْفِرُ اللّهَ رَبّی وَ اَتُوبُ اِلَیْهِ) و بعد سر به سجده بگذارد و حاجتش را بخواهد.

منبع:گنج های معنوی

1-    خوابیدن بعد از صبح و قبل از طلوع آفتاب (بین الطلوعین).

۲-    خوابیدن بعد از عصر، چناچه در کتاب تقویم المحسنین است که پیامبر (ص) فرمودند:

کسی که بعد از عصر بخوابد و عقل او از بین برود پس فقط خود را سرزنش نماید. و منظور از عصر هنگامیکه سایه هر شی به اندازه دو برابر خودش بشود و آن اول وقت فضیلت نماز عصر می باشد.

3-    خوابیدن بین نماز مغرب و عشا که باعث قطع روزی است.

و در روایت مرسل از حضرت رسول الله (ص) مروی است که خواب هنگام روز پنج نوع است:
۱- خواب عیلوله که همان خواب بین الطلوعین بوده و مکروه است.

۲- خواب فیلوله که خواب بعد از طلوع آفتاب و ابتدای روز می باشد و گفته شده که این خواب موجب ضعف است.

۳- خواب قیلوله و آن خواب قبل از ظهر بوده و ممدوح و مفید است