علت گريه حضرت علي (ع)
ابودرداء روايت كرده كه:شبي اميرالمومنين علي (ع) را ديدم كه از مردم كناره گرفته و در مكان خلوتي مشغول مناجات با پروردگار است در حالي كه او در محراب عبادت ايستاده بود اشك هايش بر روي صورتش مي غلتيد مانند مار گزيده به خود مي پيچيد و مانند مصيبت ديده ها گريه مي كرد و مي گفت:((آه آه!از توشه اندك و سفر طولاني و انيس وهمنشين كم!آه از آتش كه جگرها را بريان كند و پوست بدن را پر كند،آه از آتشي كه خرمن گسترده اند.))
ناگاه ديدم صدا خاموش شد.گفتم حتما حضرت را خواب برده است رفتم تا آن حضرت را بيدار كنم.چون ايشان را حركت دادم ديدم همچون چوب خشك شده است،گفتم بلكه امام از دنيا رفته است و به خانه آن حضرت رفتيم و فاطمه (س) را از اين امر آگاه ساختم،ايشان فرمودند:((اين حالتي است كه از ترس خدا هر شب بر او عارض مي شود.))
پس واي بر حال ما كه اين گونه به نماز هعاي واجبمان كم توجّهي مي كنيم چه رسد به ساير عبادات.
واي بر حال ما كه هنوز باور نكرده ايم بايد توشه اي فراواني براي راه طولاني برداريم.
كتاب:نماز راز دوست
نگارش:علي رستمي
عشق نماز دزدي را منقلب كرد
شبي دزدي به خانه شيخ احمد خضرويه براي دزدي رفت و بسيار گشت و هيچ نيافت. شيخ متوجه او شد و به آواز بلند گفت:اي جوان!دلو در كنار چاه است با آن از چاه آب بكش و خود را طاهر كن،وضو بگير و به نماز مشغول شو تا فردا به تو چيزي دهم كه نا اميد نگردي.
دزد به دستور شيخ عمل كرد،چون صبح شد شيخ صد دينار به او داد و فرمود:اين پول پاداش يك شب نماز تو است بگير و از خانه خارج شو.دزد وقتي چنين حالتي را از شيخ مشاهده كرد،حالتي در او به وجود آمد و لرزه بر اندامش افتاد و گفت:من پول قبول نمي كنم اما مرا به خداشناسي و دينداري راهنمايي كن كه دولت بي پايان،از درگاه خداوند بي منان حاصل كنم.شيخ اورا ارشاد و كرد و از مريدان خود قرارداد و او يكي از اولياي بزرگ خداوند شد.
كتاب:سجاده عشق
نگارش:نعمت الله صالحي حاجي آبادي
دعا در نماز براي همه
رسول خدا(ص)مشغول نمازبودكه شنيد مردي در نماز خود مي گويد:
پروردگارا!!تنها من و محمّد را مشغول رحمت خود قرارده وجزبرما دونفر،برهيچ كس رحم نكن!
پيامبراسلام(ص) پس ازآنكه نماز خود را به پايان برد،رو به او كرد و فرمود:(چرا) تو يك چيز وسيع را محدود ساختي.
(يعني چرا همه مسلمانان را دعا نمي كني و رحمت خدا را به من و خودت اختصاصي مي دهي؟)
آيت الله حسن زاده آملي گويد:رساله اي در امانت نوشتم وآن را به حضور شريف استاد علامه طباطبائي(ره)ارائه دادم،مدتي در نزد او بود و لطف فرمودند و يك دوره تمام،آن را مطالعه فرمودند: در يك جاي آن رساله،درباره خودم دعاي شخصي كرده بودم كه:بار خدايا مرا به فهم خطاي محمّدي (ص)اعتلا ده.در هنگام ردّ رساله به اين جانب فرمود:آقا تا من خود را شناختم دعاي شخصي در حق خودم نكردم بلكه دعايم عام است.اين تاديب اخلاقي بسيار در من اثر گذاشت. رسول خدا(ص)فرمود:هرگاه يكي از شما دعا كند، دعايش را عموميّت دهد و همه را دعا كند،زيرا اين كار دعا را زودتر مستجاب مي كند.ونيز فرمود:كسي كه با جمعي نماز بخواند و تنها براي خود دعا كند و آنان را فراموش نمايد، به آنان جفا كرده است.
كتاب:داستان هاي شيرين از نماز شب
مولف:سيد عبدالله حسيني
عاقبت (سبک شمردن) نماز 
